Op een dag tekende ik uit losse hand drie olifantjes en schilderde die in met aquarel, gouache en acryl. Om het verschil te zien tussen die drie verfsoorten. De olifantjes staan nog altijd ingelijst. Niet omdat ik nog steeds die verschillen wil zien. Wel omdat ik de olifantjes aandoenlijk vind. Ze zijn klunzig, onvolkomen, nog maar net olifant. Maar ze lachen. En met die lach geven ze een draai aan wat onvolkomen lijkt, tekortschieten, niet goed genoeg zijn. Want ze zijn juist zó perfect, helemaal waard om te zijn ingelijst.

Ik teken, schilder en ik illustreer mijn verhalen… Daarbij gaat mijn stijl alle kanten op. Ik werk intuïtief. Ik probeer te zien om welke illustraties de verhalen vragen, welke kleuren een schilderij wil. Ik luister goed naar de zinnen in mijn hoofd als ze een voor een verschijnen, zodat ik uitkom bij hun verhaal.

Tekst en tekening gaan hand in hand. De ene keer roept de tekst een tekening op, de andere keer volgt na een tekening een tekst. Een getekende scene met wat zinnetjes of een heel geïllustreerd verhaal. Daarnaast maak ik veel op zichzelf staande tekeningen en schilderingen: portretten, landschappen en heel veel dieren. Vaak kleurig en vrijwel altijd met een lach. In het medium waar het schilderij of het verhaal om vraagt: aquarel, acryl, gouache, olie, pastel, houtskool en kleurpotlood. Vaak staan dieren model. Ik vind ze ontroerend, grappig, vol karakter, typetjes… En kwetsbaar en weerloos. Daarom verdienen ze alle aandacht.

Kunst kan mededogen zijn, liefde. Voor de ander, voor mezelf. Een weg naar binnen, naar wat nog onbekend is maar misschien heel belangrijk om te weten. Zo maak ik via mijn kunst ten diepste contact met mezelf, en hopelijk met jou.

Liefs,
Cynthia Helena van der Hoogte
Capelle aan den IJssel